Baanbrekend proefschrift door Timon Vandamme
Dokter Timon Vandamme, veelbelovende NET-specialist verbonden aan UZA, behaalt een dubbeldoctoraat aan de Universiteiten van Antwerpen en Rotterdam.
Hij schreef een proefschrift over de behandeling van Pancreatische Neuro-endocriene Neoplasieën. Baanbrekend werk dat nieuwe perspectieven opent doordat nu op voorhand kan bepaald worden of bepaalde medicijnen wel of niet zullen aanslaan. Hijzelf ziet het als een eerste stap in de goede richting en is ondertussen al volop bezig met vervolgonderzoek. Van enthousiasme gesproken!
Wij zijn trots dat Timon Vandamme de medische adviesraad van onze vzw versterkt en moedigen hem graag aan in zijn onderzoekswerk. In naam van onze vereniging stuurden we hem ook de welverdiende felicitaties.
Wie interesse heeft kan de powerpoint die zijn doctoraat presentatie inleidt hier downloaden. De interesses en werkzaamheden van Timon Vandamme volg je op Twitter via @TimonV.
De presentatie van het proefschrift ‘Pancreatic Neuroendocrine Neoplasms: from Genetics to Everolimus Resistance’ werd op 20 april 2021 omwille van corona online gebracht. Onze vice-voorzitter Dirk Van Genechten heeft de verdediging van het proefschrift integraal gevolgd en Timon geprezen omwille van zijn vergaand inzicht.
20 april 2021, Timon Vandamme verdedigt zijn proefschrift met titel:
‘Pancreatic Neuroendocrine Neoplasms: from Genetics to Everolimus Resistance’.
Meer over het onderzoek is terug te vinden in de archieven van de Universiteit Antwerpen: https://www.uantwerpen.be/en/about-uantwerp/faculties/faculty-medicine-health-sciences/research-and-innovation/doing-a-phd/public-defences-2021/
Abstract
Pancreatische neuroendocriene neoplasieën (pNENs) vormen slechts 1-2% van alle pancreatische gezwellen, met een incidentie rond de 0.48 per 100,000. Recente vooruitgang in de next-generation sequencing (NGS) heeft geleid tot een beter begrip van de genetische toestand van pNENs en van de rol van de fosfoinositide-3-kinase (PI3K)/proteine kinase B (Akt)/mTOR signaaltransductieweg in deze tumoren. Chirurgische resectie is de voorkeursbehandeling in locoregionale pNENs en de enige curatieve behandeling. Meer dan 50% van de patiënten is echter reeds inoperabel bij diagnose. In deze gevorderde pNENs heeft de mTOR-ihibitor everolimus, een zogenaamde rapaloog, aangetoond dat het de progressievrije overleving kan verlengen in pNEN patienten. Primaire en verworven resistentie tegen everolimus hindert echter de doeltreffendheid van deze behandeling in monotherapie. Bij verworven resistentie, reageren de patiënten initieel goed op everolimus, maar wordt de ziekte snel progressief door het optreden van resistentie. Bij primaire resistentie heeft de behandeling reeds van bij de start weinig effect. De BON-1 en QGP-1 humane cellijnen zijn ontwikkeld om pNEN in vitro te bestuderen.
In dit proefschrift karakteriseren we de genetische opmaak van beide cellijnen en vergelijken deze met pNEN weefsels van patiënten. Daarnaast wordt een model voor verworven everolimusresistentie gecreeërd en gebruikt om resistentiemechanismes voor everolimus te onderzoeken.
